İnsan ve doğa

Bir Kızılderili Atasözü diyor ki:

"İnsan tabiattan uzaklaştıkça, kalbi katılaşır."

Bu söz, günümüzde şehirde beton yığınları ve egzos dumanı arasında yaşayan insanların durumunu açıklıyor olabilir mi?

Gerçekten doğadan uzaklaştıkça sevmeyi unutmuş olabilir miyiz?

Bizdeki sevme, sevgimizi gösterme potansiyelini daha çok ortaya çıkarmak, her fırsatta doğada olmakla mümkün olabilir, belki de.

Hele hele sevmeyi unutmuş ve kalpleri katılaşmış olanların düzenli doğa kürü yapması gerekir.

Belki bu sayede günümüzde artmış olan şiddet de önemli ölçüde azalabilir, ne dersiniz?

Ayrıca, doğa en büyük ilham kaynağımızdır.

Albert Einstein'ın dediği gibi:

"Doğanın en güzel armağanı, onu gözlemlemek ve gördüklerimizi anlamaya çalışmak için bize ilham vermesidir."

Sevgiyle ve doğayla kalın.

Bulamıyorsanız da, doğada olduğunuzu hayal edin.