Ah Benim Yargılamalarım

İnsanları yargılamak kolay olan, anlamaya çalışmak daha zor gelir çoğumuza.

Dostoyevski diyor ki:

"Başkasını yargılama hakkın olmadığını asla unutma!"

Mevlana diyor ki:

"Benim hayatımı yargılamadan önce; benim ayakkabılarımı giy ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan, dağ ve ovalardan geç...

Hüznü, acıyı ve neşeyi tat...

Benim geçtiğim senelerden geç, benim takıldığım taşlara takıl, yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git, benim gittiğim gibi...

Ancak ondan sonra beni yargılayabilirsin!"

Bir başkasının ayakkabılarını giyip onun yürüdüğü yolları yürüyemeyeceğimize ve onun yaşam deneyimine sahip olamayacağımıza göre; yargılama hakkımız da yoktur.

Her birey özeldir ve herkesin hikayesi farklıdır. Yürüdüğü yollar aynı olsa bile, yolda yaşadıkları farklıdır. Bu nedenle herkes yargılanmayı değil, anlaşılmayı hak eder.

Ya siz, yargılama konusunda nasılsınız?

Kimseyi yargılamadan, olanı olduğu gibi kabul edebilsek ve sadece enteresan bakış açıları olarak görebilsek nasıl olur?

Buna engel olan her ne varsa yıkıp yaratımını iptal edelim mi? POD&POC